Хэзээ нь энэ түүхийг өгүүлэхэд чухал биш тийм цаг хугацаанд найзынхаа төрсөн өдөрт уригдаж билээ

Биднээс хамгийн анх 25 нас хүрч байгаа нь тэр байлаа
Бид 25 лааг бялуун дээр асааж хүслээ хэлэхээс нь өмнө дараа жил бэрхшээл тохиолдвол нэг лааг нь асаагаарай, лаатайгаа хамт гомдол цөхөрлөө шатаагаад цааш урамтай амьдрах юм шүү гэж захиж билээ...

Бид жаран нас хүрэхдээ хэдэн лаатай байх тухайгаа тооцож бас ч үгүй аль болох лаагаа асаахгүйгээр асуудлыг даван туулж байхаар мөрөөдсөн юм... энгийн тэр лаанд тийм их үнэ цэнэ өгч билээ...

Найзын маань эцэг өнгөрдөг жил тэр уйлж байсан юм, бас надад лаагаа асаагүй байгаа гэж хэлсэн...
Бидний уламжлал тасраад түүнээс хойш хэдэн жилийн нүүрийг бид гоёмсог лаа дэврүүн сэтгэл, халуун яриагүй, хатуу дарсны хамт, амьдралын хар барааны тухай удахгүй болох учрал тохиолын тухай хүүрнэлдэж өнгөрөөсөн байж билээ.

Мэдээж бидэнд олон дурсамж бий...
энэ бол анд нөхөд байхын нэг жишээ,
 хүнд итгэл найдвар байхын үнэ цэнэ ......